รองเท้าผ้าใบ CAKE ขอบลายเค้ก MISTERY – น่ารักจนใจสั่น พื้นนุ่มฟูเหมือนเหยียบเค้กจริง ใครกำลังหารองเท้าผ้าใบที่ทั้งน่ารัก มินิมอล แต่แฝงความหวานแบบไม่เลี่ยนต้องรุ่นนี้เลย “CAKE ขอบลายเค้ก MISTERY” รองเท้าผ้าใบสีขาวออฟไวท์สุดละมุน ขอบรองเท้าเป็นลายเค้กครีมฟูๆ น่ารักมากจนคนเห็นต้องทักตลอด แถมพื้นนุ่มสุดๆ เดินทั้งวันก็ไม่เมื่อย เป็นรุ่นที่สาวๆ กรี๊ดหนักมากช่วงนี้ ของแท้ 100% ส่งจากไทย มีใบเสร็จครบ
รุ่น CAKE ขอบลายเค้ก MISTERY เป็นรองเท้าผ้าใบสไตล์มินิมอลหวาน ที่ออกแบบมาให้ดูเหมือนรองเท้าธรรมดาแต่มีกิมมิกขอบลายเค้กครีมสีขาว-ชมพูอ่อนฟูๆ รอบตัวรองเท้า ตัวผ้าใบเป็นผ้าแคนวาสเนื้อดี สีขาวออฟไวท์ไม่จั๊วะ พื้นในนุ่มมากๆ ใช้โฟมหนานุ่มพิเศษ ความสูงพื้นประมาณ 3.3 ซม. ให้ขาดูยาวขึ้นนิดนึงแต่ยังเดินสบาย ทรงรองเท้าเป็นทรงหัวมนคลาสสิก ใส่แล้วเท้าดูเรียว ของแท้จากแบรนด์ไทยที่กำลังฮิตสุดๆ ตอนนี้
ความพิเศษของ รองเท้าผ้าใบ ขอบลายเค้ก MISTERY
👉 พื้นรองเท้านุ่มฟูสุดๆ
ใช้โฟมความหนาแน่นสูงพิเศษ นุ่มเด้งเหมือนเหยียบเค้กจริงๆ เดินนานๆ หรือยืนทั้งวันเท้าไม่ล้า ไม่มีอาการปวดฝ่าเท้าเหมือนรองเท้าผ้าใบทั่วไป
👉 ขอบลายเค้ก 3D น่ารักสุด
ขอบรองเท้าเป็นลายครีมเค้กฟูๆ แบบนูนขึ้นมาเล็กน้อย งานปัก+พิมพ์ละเอียดมาก ดูหรูแต่ยังน่ารัก คนเห็นแล้วต้องถามตลอดว่า “ซื้อที่ไหน”
👉 ทรงสวยมินิมอล เข้ากับทุกชุด
ทรงหัวมนแบบคลาสสิก หน้าเท้าไม่บอกล็อกสวย ไม่บีบเท้า ใส่กับกางเกงยีนส์ ชุดเดรส หรือกระโปรงเทนนิสก็รอดหมด
👉 สีขาวออฟไวท์ หวานละมุน
ไม่ใช่ขาวจั๊วะแบบผ้าใบทั่วไป แต่เป็นขาวนวลอมครีมอ่อนๆ ทำให้เท้าดูขาวขึ้น ดูแพง เปื้อนยากกว่าขาวสะอาดด้วย
👉 ความสูงพื้น 3.3 ซม.
เพิ่มความสูงกำลังดี ขาดูยาวขึ้นนิดนึงแต่ยังเดินสบาย ไม่ล้มง่ายเหมือนพื้นหนาๆ บางรุ่น
จุดเด่นของ รองเท้าผ้าใบ ขอบลายเค้ก MISTERY
✔ ดีไซน์ไม่ซ้ำใครในท้องตลาด
ตอนนี้ยังไม่มีแบรนด์ไหนทำขอบลายเค้กแบบนี้เลย ใส่ออกไปคือการันตีไม่มีชน 100% คนทักตลอดว่าสวยและแปลกตา
✔ น้ำหนักเบามาก
ถึงพื้นจะนุ่มหนาแต่รองเท้าเบาสุดๆ ใส่แล้วไม่รู้สึกหนักเท้า เดินช้อปปิ้งทั้งวันก็ยังชิล
✔ ใส่แล้วดูเด็ก ดูหวานขึ้นทันที
แค่เปลี่ยนมาใส่รุ่นนี้ บุคลิกโดยรวมจะดูอ่อนโยน น่ารักขึ้นแบบไม่ต้องพยายาม เหมาะกับสาวที่อยากแต่งสไตล์เกาหลี-ญี่ปุ่น
✔ ทนทานเกินราคา
ผ้าใบหนา งานเย็บแน่น พื้นติดทนมาก ใส่ทุกวัน ฝนตกนิดหน่อยก็ยังรอด ไม่หลุดง่ายเหมือนของถูก
วิธีเลือกไซซ์ (วัดจากพื้นในจริง)
35 = 22.5 ซม.
36 = 23.0 ซม.
37 = 23.5 ซม.
38 = 24.0 ซม.
39 = 24.5 ซม.
40 = 25.0 ซม.
(แนะนำวัดเท้าเปล่าแล้วบวกเผื่อ 0.5 ซม. ถ้าชอบสบายๆ)
รองเท้าผ้าใบ CAKE ขอบลายเค้ก MISTERY คือตัวจี๊ดแห่งปีสำหรับสาวกผ้าใบสายหวาน ใส่แล้วทั้งน่ารัก ทั้งสบาย และมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร ถ้ายังคิดอยู่ว่าจะซื้อดีไหม… บอกเลยว่าไม่ต้องคิดนาน ของมันต้องมีจริงๆ
🙂 รองเท้าผ้าใบ ขอบลายเค้ก MISTERY สีขาวออฟไวท์ หวานฟุ้ง พื้นนุ่มฟูเหมือนเหยียบเค้กจริง
“หมดแล้วหมดเลยนะคะทุกโค้นนน ⚠️
CAKE ขอบลายเค้ก MISTERY สีขาวออฟไวท์ละมุนสุด + ขอบเค้กฟูๆ น่ารักจนใครเห็นก็ต้องทัก ใส่ปุ๊บดูเด็กดูหวานทันที แถมทช์ชุดไหนก็ปัง เดินนุ่มฟูทั้งวันเหมือนเหยียบก้อนเมฆ
ของแท้ 100% พร้อมใบเสร็จ ส่งจากไทย เร็วทันใจ
ใครเล็งไว้อย่ารอแล้วนะคะ
รองเท้าผ้าใบ ขอบลายเค้ก MISTERY สีขาวออฟไวท์ หวานฟุ้ง พื้นนุ่มฟูเหมือนเหยียบเค้กจริงร้านแนะนำ
รองเท้าผ้าใบ ขอบลายเค้ก MISTERY สีขาวออฟไวท์ หวานฟุ้ง พื้นนุ่มฟูเหมือนเหยียบเค้กจริงร้านแนะนำ 2
นิยาย เค้กที่ละลายบนพื้น
เธอชื่อ พิมพ์มาดา ทุกคนเรียกสั้นๆ ว่า “พิม”
วันนั้นฝนตกพรำทั้งเช้า พิมเดินฝ่าร่องน้ำที่ท่วมถนนย่านสยามด้วยรองเท้าผ้าใบสีขาวออฟไวท์คู่ใหม่ ขอบรองเท้าเป็นลายครีมเค้กฟูฟ่องสีขาว-ชมพูอ่อน ดูเหมือนครีมวิปปิ้งที่เพิ่งบีบเสร็จใหม่ๆ เธอซื้อมาด้วยความตื่นเต้นสุดขีด เพราะเห็นรีวิวในกลุ่มลับว่ามีแค่ร้อยคู่ในไทยเท่านั้น คู่ของเธอเป็นคู่ที่ 67
พิมเดินเข้าไปในคาเฟ่เล็กๆ ข้างซอย กลิ่นกาแฟหอมฟุ้งผสมกับกลิ่นครีมสด เธอสั่งลาเต้เย็นแก้วใหญ่แล้วนั่งลงมุมหน้าต่าง รองเท้าคู่ใหม่ยังสะอาดเอี่ยมจนแสบตา มีคนในร้านหันมามองไม่หยุด บางคนยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย บางคนเดินมาถามเบาๆ ว่า “ซื้อที่ไหนคะ น่ารักมาก” พิมยิ้มหวาน ยกเท้าขึ้นโชว์นิดนึงอย่างภูมิใจ
แต่พอเธอลุกไปเข้าห้องน้ำ รองเท้าข้างซ้ายเหยียบอะไรบางอย่างที่เปื้อนพื้น มันเละๆ เหนียวๆ สีน้ำตาลเข้ม พิมขมวดคิ้ว คิดในใจว่า “ใครทำช็อกโกแลตละลายหกเนี่ย” เธอใช้ทิชชู่เช็ด แต่ยิ่งเช็ดยิ่งติด ยิ่งดมยิ่งได้กลิ่นหอมหวานแปลกๆ ไม่ใช่ช็อกโกแลตธรรมดา
เธอก้มลงดูใกล้ๆ แล้วใจหล่นวูบ
ที่พื้นไม่ใช่ช็อกโกแลต แต่เป็นครีมเค้กจริงๆ ชิ้นโตเลยทีเดียว มีเศษสตรอว์เบอร์รี่ติดมาด้วย ครีมกำลังละลายเป็นทางยาว พิมเงยหน้าขึ้นอย่างงงๆ แล้วเห็นว่าขอบรองเท้าข้างซ้ายของเธอ… ครีมที่เคยฟูฟ่องหายไปครึ่งนึงเลย เหลือแต่รอยบุ๋มเหมือนมีคนมากัดหรือตักออกไปจริงๆ
เธอตกใจจนตัวสั่น วิ่งออกมาจากห้องน้ำพร้อมรองเท้าเปื้อนครีมเต็มเท้า คนในร้านหันมามองอีกรอบ แต่คราวนี้เป็นสายตามองแปลกๆ พิมรีบคว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากร้านอย่างรวดเร็ว รองเท้าข้างซ้ายส่งเสียง “แฉะ แฉะ” ทุกก้าว
ระหว่างทางกลับหอ ฝนเริ่มตกหนักขึ้น พิมกางร่มเดินเร็วๆ รองเท้าทั้งสองข้างเริ่มเปียกน้ำฝน ครีมที่ติดอยู่ค่อยๆ ละลายไหลลงร่องพื้นยาง เธอรู้สึกเหมือนรองเท้ามัน “เบา” ลงอย่างผิดสังเกต พอถึงหอ เธอถอดรองเท้าออกดูทันที
ขอบครีมเค้กที่เคยฟูรอบรองเท้าทั้งสองข้างหายเกลี้ยง ไม่เหลือแม้แต่รอยเย็บหรือรอยปัก ตัวรองเท้ากลับมาเป็นผ้าใบสีขาวเรียบๆ ธรรมดาสุดๆ เหมือนรองเท้าผ้าใบราคาหลักร้อยที่ขายตามตลาดนัด แต่ที่พื้นใน… มันนุ่มผิดปกติ นุ่มจนเท้าจมลงไปเหมือนเหยียบฟองน้ำเปียกน้ำ พิมลองกดด้วยนิ้ว ฟองน้ำยุบตัวแล้วค่อยๆ คืนตัวช้าๆ พร้อมกลิ่นวนิลลาอ่อนๆ ลอยขึ้นมา
เธอถึงกับนั่งลงกับพื้นห้องด้วยความงุนงง
คืนนั้นพิมนอนไม่หลับ เธอเปิดกล่องรองเท้าดูอีกครั้ง ใบเสร็จยังอยู่ กลิ่นเค้กยังติดจมูก รุ่งเช้าเธอตัดสินใจใส่รองเท้าคู่นั้นไปมหาลัยอีกครั้ง คราวนี้เธอระวังสุดๆ เดินแต่ทางสะอาด หลบก้อนหิน หลบร่องน้ำ แต่พอถึงตึกเรียน รองเท้าขข้างขวาเริ่ม “บวม” ขึ้นมาอีกแล้ว ครีมเค้กค่อยๆ โผล่พ้นขอบรองเท้าทีละนิด เหมือนมันกำลังงอกออกมาเอง พิมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำหญิง ล็อกประตู แล้วถอดรองเท้าออก
เธอเอานิ้วแตะครีมที่เพิ่งโผล่ มันอุ่น มันหอม และมัน… อร่อยอย่างบอกไม่ถูก พิมตกใจจนนิ้วสั่น แต่ก็อดไม่ได้ที่จะเลียครีมที่ติดนิ้วนิดนึง รสชาติเหมือนเค้กวันเกิดที่แม่เคยทำตอนเธอเด็กๆ หวานกำลังดี มีกลิ่นเนยสดลอยมาเตะจมูก
เธอเริ่มกลัว แต่ก็เริ่มอยากรู้
หลายวันต่อมา พิมกลายเป็นคนที่ใส่รองเท้าคู่นั้นทุกวัน เพราะทุกครั้งที่ใส่ ขอบครีมเค้กจะค่อยๆ งอกออกมาใหม่หมด ใส่ไปเรียน ใส่ไปกินข้าว ใส่ไปเดินห้าง ครีมจะละลายบ้าง งอกบ้าง สลับกันไป แต่ไม่มีวันหมด เธอเริ่มแอบตักครีมที่ละลายกินเล่นตอนไม่มีคนเห็น เพื่อนๆ ทักว่าเธอดูอ้วนขึ้นนิดนึง ผิวดีขึ้น แก้มยุ้ยขึ้น พิมยิ้มแล้วบอกว่า “กินเค้กบ่อย”
จนกระทั่งวันหนึ่ง เพื่อนสนิทชื่อ แพรว เห็นพิมนั่งตักครีมจากขอบรองเท้ากินอย่างอร่อยลิ้นในมุมอับของห้องสมุด แพรวตกใจจนร้องเสียงหลง
“พิม! นั่นมันอะไร!”
พิมเงยหน้าขึ้น ครีมติดปากเต็มไปหมด เธอยิ้มกว้างแล้วพูดเบาๆ ว่า
“เค้กชิ้นสุดท้ายของแม่ไง”
แพรวยิ่งงง พิมจึงเล่าให้ฟังเป็นครั้งแรกว่า แม่ของเธอเสียไปเมื่อห้าปีก่อนด้วยโรคมะเร็ง แม่เป็นคนทำเค้กเก่งมาก และเค้กก้อนสุดท้ายที่แม่ทำให้พิมคือเค้กสตรอว์เบอร์รี่ครีมสดวันเกิดครบสิบแปดปี แม่บอกว่า “ถ้าแม่อยู่ไม่ถึงวันเกิดปีหน้า แม่จะหาทางส่งเค้กมาให้ลูกทุกวัน”
พิมเคยคิดว่าเป็นคำพูดล้อเล่น
แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้ว
เมื่อคืนหนึ่งพิมตื่นขึ้นมาเพราะกลิ่นเค้กหอมฟุ้งเต็มห้อง เธอลุกไปเปิดไฟ รองเท้าผ้าใบคู่นั้นวางอยู่ปลายเตียง แต่ครีมเค้กงอกออกมามากจนล้นพื้น ไหลเป็นทางยาวไปถึงหน้าประตูห้อง พิมเดินตามรอยครีมนั้นด้วยเท้าเปล่า ครีมอุ่นๆ นุ่มๆ เหมือนมีคนเพิ่งบีบมาใหม่ๆ
ทางครีมพาเธอออกไปนอกห้อง ลงลิฟต์ ไปจนถึงลานจอดรถใต้หอ แล้วหยุดอยู่หน้าประตูรถเก๋งคันสีขาวที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
ประตูรถเปิดออกเอง
ข้างในมีกล่องเค้กสีขาวขนาดใหญ่ วางอยู่บนเบาะคนนั่ง มีการ์ดใบเล็กติดอยู่
พิมเปิดกล่องด้วยมือสั่น
ข้างในไม่ใช่เค้ก แต่เป็นรองเท้าผ้าใบสีขาวออฟไวท์คู่ใหม่เอี่ยม ขอบยังไม่มีลายครีมใดๆ และมีข้อความเขียนด้วยลายมือแม่ที่เธอจำได้ดี
“เค้กชิ้นสุดท้ายแม่ให้ไปแล้วนะลูก
ต่อจากนี้ ลูกต้องเดินต่อด้วยขาของตัวเอง
แม่รักพิมพ์ที่สุดในโลก
วันเกิดปีนี้ แม่ขอให้ลูกมีความสุขมากๆ”
พิมร้องไห้กอดกล่องเค้ก จนเช้า
วันรุ่งขึ้น รองเท้าคู่เก่าหายไปจากห้องไปอย่างไม่มีร่องรอย เหลือแต่กลิ่นวนิลลาอ่อนๆ ที่ยังลอยอยู่กลางอากาศ
พิมใส่รองเท้าคู่ใหม่ไปมหาลัยวันนั้น
มันเป็นรองเท้าผ้าใบธรรมดาๆ คู่หนึ่ง
แต่ทุกครั้งที่เธอเดิน เธอจะยิ้มแล้วพูดเบาๆ กับตัวเองว่า
“วันนี้ขาแม่ไม่เมื่อยแล้วนะ”
และตั้งแต่นั้นมา ไม่ว่าใครถามว่า “รองเท้าสวยจัง ซื้อที่ไหน”
พิมก็จะตอบแค่ว่า
“ของขวัญจากคนที่รักเราที่สุดในโลกค่ะ”
