รองเท้าคู่นี้คือ “รองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตา” จากร้าน BAOBAOSHOP เป็นรองเท้าลำลองสไตล์หวานๆ แบบโลลิตาที่สาวๆ นิยมใส่คู่กับเดรสหรือกระโปรงบาน ตัวรองเท้าเป็นทรงหุ้มส้นปิดสนิท ผูกเชือก ให้ลุคเด็กผู้หญิงน่ารัก มีส้นเตี้ยแค่ 2.5 ซม. (บางที่บอก 3.5 ซม. แต่จากรูปจริงส่วนใหญ่คือ 2.5-3 ซม.) ใส่เดินสบายทั้งวัน ผลิตจากหนัง PU คุณภาพดี งานเนียบ ราคาไม่แรง มี 2 สีคลาสสิกคือ ดำ กับ น้ำตาลเข้ม ไซส์ครบตั้งแต่ 35-40 (ความยาวเท้า 22.5-25 ซม.) พร้อมส่งจากในไทย ไม่ต้องรอพรี
ความพิเศษของ รองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตา
👉 วัสดุหลัก หนัง PU เกรดดี ผิวสัมผัสนุ่มลื่น ไม่แข็งกระด้างเหมือนหนัง PU ราคาถูกทั่วไป ทำความสะอาดง่าย แค่เช็ดก็กลับมาเงาเหมือนใหม่
👉 ทรงรองเท้า หุ้มส้นแบบปิดทึบทั้งหมด ทำให้เท้าอยู่นิ่ง ไม่ลื่นหลุดง่ายเวลาย่ำเท้าแรงๆ เหมาะกับคนที่ชอบรองเท้าที่กระชับแน่น
👉 หัวรองเท้า ทรงมนกลม ไม่บีบปลายเท้า ใส่แล้วนิ้วเท้าไม่อัดกัน เหมาะกับคนเท้าแบนหรือเท้ากว้างปานกลาง
👉 ระบบผูกเชือก ใช้เชือกได้หลายสไตล์ ปรับได้ตามใจ
👉 ความสูงส้น 2.5 ซม. (วัดจริง) เป็นส้นเตี้ยที่ช่วยยกเท้าเล็กน้อย ทำให้ขาดูยาวขึ้นนิด แต่ยังเดินสบายเหมือนใส่รองเท้าแบน
👉 พื้นใน บุฟองน้ำหนา 2 ชั้น นุ่มมาก เวลาใส่รู้สึกเหมือนมีเบาะรองเท้า ไม่ปวดอุ้งเท้าแม้ยืนนานๆ
👉 พื้นนอก ยางกันลื่น ลายหยาบ ไม่ลื่นง่ายเวลาเดินบนพื้นเปียกหรือกระเบื้องห้าง
👉 น้ำหนัก เบามาก คู่ละประมาณ 500-550 กรัม ใส่แล้วไม่เมื่อย
👉 สีที่มี ดำ (ดูเรียบหรู ใส่กับอะไรก็รอด) และน้ำตาลเข้ม (โทนวินเทจ ดูหวานละมุน เข้ากับชุดสไตล์เกาหลี-ญี่ปุ่นสุดๆ)
👉 ไซส์ 35 (22.5 ซม.) / 36 (23 ซม.) / 37 (23.5 ซม.) / 38 (24 ซม.) / 39 (24.5 ซม.) / 40 (25 ซม.) วัดเท้าแล้วเลือกตามเซนติเมตรได้เลย ไม่ต้องเผื่อเยอะเพราะทรงไม่หลวม
จุดเด่นของ รองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตา
สิ่งที่ทำให้รองเท้าคู่นี้แตกต่างจากโลลิตารุ่นอื่นในท้องตลาดคือ “ความลงตัวระหว่างความน่ารักกับความใส่ได้จริงทุกวัน” ไม่ใช่แค่รองเท้าถ่ายรูปสวยอย่างเดียว แต่เอาไปเดินจริงได้ทั้งวันโดยไม่ต้องพกพลาสเตอร์แปะเท้า เชือกทำให้เปลี่ยนลุคได้ในคู่เดียว ใส่กับกางเกงยีนส์ก็ยังน่ารัก ส้นเตี้ยแค่ 2.5 ซม. แต่ยกกระชับพอให้ขาดูเรียวขึ้นโดยไม่เสียความสบาย
ตัวหนัง PU ที่เลือกมาเคลือบผิวเงากำมะหยี่นิดๆ ทำให้ดูแพงเกินราคามาก คนเห็นแล้วคิดว่าเป็นแบรนด์นอกราคาหลักพัน ที่สำคัญคือหุ้มส้นปิดทึบแบบนี้หายากในทรงโลลิตา ส่วนใหญ่จะเป็นแบบเปิดส้นหรือแมรี่เจน แต่คู่นี้ใส่แล้วมั่นใจว่าไม่หลุดแน่นอน แม้ต้องวิ่งรถไฟฟ้าหรือเดินตลาดนัดก็รอด แถมสีน้ำตาลเข้มโทนนี้หายากมากในวงการโลลิตาไทย ใส่แล้วไม่เหมือนใครทันที หลายคนซื้อทั้งสองสีเลยเพราะเปลี่ยนสีตามชุดได้เรื่อยๆ ไม่มีเบื่อ
ถ้าชอบรองเท้าที่ทั้งหวานทั้งใส่จริงได้ทุกวัน แถมไม่ต้องกลัวเจ็บเท้า รุ่นนี้คือคำตอบสุดๆ ใส่แล้วเหมือนมีของวิเศษที่ทำให้วันธรรมดากลายเป็นวันเจ้าหญิงได้ในพริบตา
รองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตา BAOBAOSHOP ส้น 2.5 ซม. ผูกเชือก ดำ-น้ำตาล น่ารักเกินต้าน
เตือนภัยความน่ารักระดับรุนแรง รองเท้าโลลิตาหนังหุ้มส้นสีดำ-น้ำตาล จาก BAOBAOSHOP
ใครยังไม่เคยได้ใส่แล้วเสียใจหนักมาก เพราะนี่คือคู่ที่สาวโลลิต้าไทยยกให้เป็น ‘ที่สุดของรองเท้าที่ใส่จริงได้ทุกวัน’ ทั้งหวานจนคนทัก ทั้งเดินยาวๆ ไม่เจ็บ แถมราคาแค่หลักร้อยปลายๆ
ใส่แล้วเปลี่ยนจากสาวธรรมดาเป็นเจ้าหญิงใน 3 วินาที การันตีว่าซื้อแล้วไม่เคยวาง อย่าปล่อยให้ต้องมานั่งร้องไห้ตามกรุ๊ปหาคนขายต่อราคาพุ่งอีกเลยนะ มาจบการรอคอยตรงนี้เลย
รองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตา BAOBAOSHOP ส้น 2.5 ซม. ผูกเชือก ดำ-น้ำตาล น่ารักเกินต้านร้านแนะนำ
รองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตา BAOBAOSHOP ส้น 2.5 ซม. ผูกเชือก ดำ-น้ำตาล น่ารักเกินต้านร้านแนะนำ 2
รองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตา BAOBAOSHOP ส้น 2.5 ซม. ผูกเชือก ดำ-น้ำตาล น่ารักเกินต้านร้านแนะนำ 3
นิยาย รองเท้าสีน้ำตาลที่เดินกลับบ้านเอง
ฝนตกพรำมาตลอดสัปดาห์ ฉันเดินวนอยู่ในห้างเก่าแถวสยาม ชั้นสามที่คนเริ่มลืม ร้าน BAOBAOSHOP ยังเปิดไฟสีชมพูอ่อนเหมือนเคย หน้าร้านวางรองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตาคู่เดียว สีน้ำตาลเข้ม ผูกเชือกเส้นใหญ่หลวมๆ ราวกับเพิ่งมีคนลองแล้ววางทิ้งไว้แบบนั้น
วันนั้นฉันใส่เสื้อกันฝนสีครีม กางเกงยีนส์ขาดเข่า และรองเท้าผ้าใบเปียกชุ่มจนเท้าเย็นเฉียบ พอเห็นคู่นั้น หัวใจมันเต้นแรงโดยไม่มีเหตุผล ราคาติดไว้แค่ 690 บาท แต่ฉันยืนนิ่งอยู่นาน เพราะรู้สึกเหมือนรองเท้าคู่นั้นกำลังมองฉันอยู่จริงๆ
พนักงานผมสั้นสีน้ำผึ้งยิ้มแล้วพูดเบาๆ ว่า “คู่นี้เหลือไซส์ 37 ตัวเดียวในร้านแล้วค่ะ” ฉันถามกลับว่า “ทำไมเหลือคู่เดียวล่ะ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้มลึกลับ “เพราะมันเลือกเจ้าของเอง”
ฉันหัวเราะ แต่สุดท้ายก็จ่ายเงิน ใส่กล่องสีชมพู เดินออกจากร้านพร้อมความรู้สึกแปลกประหลาดที่อธิบายไม่ได้
คืนนั้นฉันลองสวมทันที เชือกเส้นใหญ่ผูกเป็นโบว์ฟูๆ พอส่องกระจก ฉันตกใจ เพราะคนในกระจกไม่ใช่ฉัน มันคือเด็กผู้หญิงหน้าหวาน ผมยาวประบ่า ใส่เดรสลูกไม้สีครีม ยืนยิ้มอยู่ในห้องนอน ทั้งที่ฉันยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว
ฉันถอดรองเท้าทิ้งลงพื้นทันที แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาทำให้ฉันแทบหยุดหายใจ รองเท้าข้างขวากลายเป็นสีดำสนิท ข้างซ้ายยังคงเป็นสีน้ำตาลเข้มเหมือนเดิม
เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันตื่นมาเจอรองเท้าวางอยู่ข้างหมอน ทั้งที่เมื่อคืนโยนไว้ในตู้ชั้นล่างสุด และทั้งสองข้างกลับมาเป็นสีน้ำตาลเข้มเหมือนเดิม ราวกับไม่เคยเปลี่ยน ฉันคิดว่าตัวเองฝันไป แต่มีกลิ่นลาเวนเดอร์แห้งลอยออกมาจากพื้นรองเท้า กลิ่นที่ฉันไม่เคยมีในห้องนี้
ฉันตัดสินใจใส่ไปทำงาน วันนั้นต้องนำเสนองานใหญ่ พอถึงห้องประชุม ทุกคนหันมามองพร้อมกัน ผู้อำนวยการสาวที่เข้มงวดที่สุดเดินตรงมาหาฉันแล้วพูดว่า “รองเท้าคู่นี้…ฉันเคยเห็นคู่เหมือนกัน ตอนปี 2548” เธอยิ้มแบบไม่เคยเห็น “ใส่แล้วเหมือนมีคนเดินแทนเราเลยใช่ไหม”
เธอหยิบโทรศัพท์โชว์รูปเก่า รูปเธอยืนอยู่หน้าร้าน BAOBAOSHOP เดิม ป้ายเขียนว่า “BAOBAO & CO.” ข้างๆ เธอมีเด็กผู้หญิงหน้าตาคุ้นเคยยืนกอดอก เด็กคนนั้นหน้าตาเหมือนคนในกระจกเมื่อคืนเป๊ะ และเธอใส่รองเท้าหนังหุ้มส้นสีน้ำตาล ผูกเชือกเส้นใหญ่เหมือนกันทุกประการ
เย็นนั้นฉันกลับไปที่ร้านทันที แต่ร้านปิดเงียบ ป้ายเช่าติดไว้หน้าประตู เขียนว่า “ร้านย้ายแล้ว” ฉันเดินกลับด้วยความสับสน รองเท้ายังคงใส่สบาย แต่ทุกย่างก้าวเหมือนมีคนเดินตามเบาๆ
คืนวันที่สาม ฝนตกหนัก รองเท้าข้างขวากลายเป็นสีดำอีกครั้ง คราวนี้ที่พื้นรองเท้ามีตัวอักษรเล็กๆ ปักด้วยด้ายทอง “ขอบคุณ”
ฉันแกะพื้นรองเท้าออก ด้านในซ่อนกระดาษแผ่นบาง เขียนด้วยลายมือเด็กผู้หญิง
“พี่คะ หนูชื่อเบญจ์ คู่นี้เป็นของหนูตั้งแต่ปี 2548 หนูใส่ไปโรงเรียนทุกวัน แต่หนูเสียไปตอนรถชน วันที่ฝนตกหนักแบบวันนี้ แม่บอกว่ารองเท้าคู่สุดท้ายของหนูหายไปจากโรงพยาบาล ตั้งแต่นั้นรองเท้าก็เดินหาเจ้าของใหม่เอง หนูแค่อยากให้มีคนใส่ต่อแทนหนู หนูไม่เคยผูกเชือกสวยเท่าพี่เลย ขอบคุณที่ทำให้หนูได้เดินอีกครั้ง”
น้ำตาฉันไหลลงพื้น รองเท้าข้างที่ดำกลายเป็นสีน้ำตาลเข้มอีกครั้ง
เช้าวันต่อมา ฉันตื่นมาเจอรองเท้าวางอยู่หน้าประตูห้อง ทั้งสองข้างกลายเป็นสีขาวบริสุทธิ์ ไม่มีรอยเย็บ ไม่มีกลิ่นลาเวนเดอร์ ไม่มีตัวอักษรใดๆ อีก
ฉันเปิดรูปเก่าที่ผู้อำนวยการส่งมาให้ รองเท้าที่เด็กผู้หญิงคนนั้นใส่ในปี 2548 เป็นสีขาว ผูกเชือกเส้นใหญ่ฟูเหมือนที่ฉันเห็นตอนนี้ทุกอย่าง
ฉันเข้าใจทันทีว่าเบญจ์ไม่ได้ต้องการให้ใครใส่แทนเธอตลอดไป เธอแค่รอวันที่รองเท้าจะได้กลับไปเป็นของเธอจริงๆ ในสีที่เธอจากมา
ฉันสวมรองเท้าสีขาวคู่นั้นเป็นครั้งสุดท้าย เดินออกไปใต้ฝนที่หยุดตกแล้ว ไปที่สาขาใหม่ของ BAOBAOSHOP แถวสุขุมวิท ที่เพิ่งเปิดเมื่อวาน หน้าร้านมีเด็กผู้หญิงตัวเล็กผมยาวยืนอยู่คนเดียว ใส่เดรสลูกไม้สีครีม เธอยิ้มแล้วยกมือโบกเบาๆ
ฉันถอดรองเท้าออก วางลงตรงหน้าเธอ เชือกขาวฟูสวยที่สุดเท่าที่เคยเห็น เด็กผู้หญิงคนนั้นก้มลงผูกเชือกเองอย่างชำนาญ แล้วเดินจากไปในแสงแดดยามเช้า
ฉันเดินกลับบ้านด้วยเท้าเปล่า แต่ใจเบาหวิว
ตั้งแต่นั้นมา ร้าน BAOBAOSHOP ก็ไม่มีรองเท้าหนังหุ้มส้นโลลิตาสีน้ำตาลหรือสีดำวางขายอีกเลย มีแต่คู่สีขาวคู่เดียว วางอยู่หน้าร้านทุกวัน และไม่มีใครเคยซื้อกลับบ้านได้สักคน
เพราะมันไม่ใช่ของขาย มันเป็นของที่ “รอส่งคืนเจ้าของ” เท่านั้นเอง
